گفتگو با خدا

با مخلوق اگر اشتباه حرف بزنی مچ ات را می گیرد،

اما خدا این طور نیست، خدا به حرفهایت گوش می دهد

و این گوش دادن باعث می شود که حرف زدن یاد بگیری.

"حاج اسماعیل دولابی"

نیت خالصانه

هیچ عمل خیری را نباید کوچک شمرد ،

هر کار خیری اگر خالصانه و برای خدا باشد ،زیرش یک نور و نسیم الهی نهفته است.

گاهی یک جواب نیمه تلخ به پدر و مادر ،کدورت و ظلمی می آورد

که صد تا نماز شب خواندن ،آن را جبران نمی کند.

آیت الله فاطمی نیا

پذیرش اعمال

امام صادق (ع) فرمود:
♥•٠
عا لمى ‌نزد عابدى رفت و به او گفت نماز خواندنت چگونه و در چه حد است؟

عابد گفت: مانند منى را از نمازش می‌ پرسند؟!

در صورتی که من از فلان زمان و فلان وقت عبادت خدا می‌کنم.

عالم گفت: گریه کردنت چگونه است؟

گفت چنان می‌گریم که اشکهایم روان مى‌شود.

عا لم گفت: همانا اگر خنده کنى و ترسان باشى،

بهتر است از اینکه گریه کنى و ببالى.

هر که به خود ببالد چیزى از عملش بالا نرود (پذیرفته نشود).

(اصول کافى ج: 3 ص: 428)

مانند گل

 گل را به هر رنگی می‌توان در آورد،

 به شرط آن که با ساقه چیده شود

 و پس از تشنگی کامل آن را در ظرف آبرنگ فرو کنیم،

 اینجاست که آبرنگ را به خود جذب کرده و به همان رنگ در می‌آید.

قرآن نیز ظرف آبرنگ است.

 هم آب است چون مایه حیات است و هم رنگ است چون رنگ خدایی است.

«وَ مَنْ اَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَهً»

و از رنگ خدا زیباتر چیست؟

و ما هم وقتی می‌توانیم آیات این کتاب را با تمام وجود هضم و جذب کنیم

که تشنه باشیم. یعنی خود را با آب‌های آلوده و گل‌آلودِ دیگر سیراب نکرده باشیم.

همان طور که اگر ساقه گل را که سیراب باشد در ظرف آب زمزم هم فرو کنی،

 نه تنها قطره‌ای نمی‌نوشد بلکه در همان آب می‌پوسد.

«استاد رنجبر»

تکیه بر دریای الهی

اگر یک کاسه خالی بر روی دریا بگذاری هیجان پیدا می‌کند، رقص پیدا می‌کند.

انسان هم همین‌طور است؛

هر قدر دستش خالی و تهی باشد،

اگر تکیه بر دریای الهی داشته باشد حیات پیدا می‌کند،

نشاط پیدا می‌کند، حرکت پیدا می‌کند.

این است که قرآن کریم می‌فرماید:

«و عَلَی اللهِ فَلیَتوکَّل المُؤمِنونَ»

یعنی مؤمنان بر خدا تکیه و توکّل می‌کنند.

چرا؟ چون اهل ایمان، ایمان دارند که دستشان خالی است

و ایمان دارند که خدا دریاست.

توصیه علامه طباطبایی به جوانی که طلب موعظه برای ترک گناه نمود

ابتدا توبه ای نموده، به مراقبه و محاسبه بپردازید
به این نحو که هر روز که طرف صبح از خواب بیدار می شوید
قصد جدی کنید که در هر عملی که پیش آید، رضای خداعزّاسمه را مراعات خواهم کرد،
آنوقت در سر هر کاری که می خواهید انجام دهید، نفع آخرت را منظور خواهید داشت،
 به طوری که اگر نفع اخروی نداشته باشد انجام نخواهید داد ، هرچه باشد ،
همین حال را تا شب، وقت خواب ادامه خواهید داد و وقت خواب،
چهار پنج دقیقه ای درکارهایی روز انجام داده اید فکر کرده،
یکی یکی از نظر خواهید گذرانید ،
هر کدام مطابق رضای خدا انجام یافته شکری بکنید
و هر کدام تخلف شده استغفاری بکنید.