بزرگی را در انواع مصیبتها گرفتار دیدند ، دائم شکر خدا می نمود ،
پرسیدند : با این همه مصیبت شکر از چه داری ؟
فرمود :(شکر از آن دارم که در مصیبتی گرفتارم ،نه در معصیتی!)
(منبع : نشان از بی نشانها)
بزرگی را در انواع مصیبتها گرفتار دیدند ، دائم شکر خدا می نمود ،
پرسیدند : با این همه مصیبت شکر از چه داری ؟
فرمود :(شکر از آن دارم که در مصیبتی گرفتارم ،نه در معصیتی!)
(منبع : نشان از بی نشانها)
فقط غروب جمعه نیست که دلگیر است...
کافی ایست دلت گیر باشد ، هر ثانیه دلگیری...
انتظارش ، انتظارم سیر کرد آنکه میخواهد بیاید دیر کرد ...
تا به کی در انتظارش دیده بر در دوختن؟
"آمدن" رفتن" ندیدن" سوختن"
"اللهم عجل لولیک الفرج"
"علیکُم بقراءة القرآن الکَریم فی الّلیل
بالصّوت الحسنِ الحزین فهُوَ شراب المؤمنین"
... و آن قرّه العیون مخلصین را همیشه در چشم داشته باشید
و با آن هادی
طریق مقیم و صراط مستقیم سیر نمایید.
و از جمله سیرهای شریف آن قرائت است
به حسن صوت و آداب دیگر، به خصوص در بطون لیالی».
آیت الله قاضی (ره)
توسلات خیلی نافع است به این امام زاده ها زیاد سر بزنید .
این بزرگواران همچون میوه ها که هر کدام یک ویتامین خاصی
دارند،
هر کدامشان خواص و آثاری دارند.
آیت الله بهجت (ره)
هر کس راضی به رضای الهی باشد، خداوند متعال سه خصلت به او می بخشد.
۱-شکری که در آن ابداً جهلی نباشد.
۲- ذکری که در آن نسیان نباشد.
۳- محبتى که با وجود آن هیچ گاه محبت مخلوقات را بر محبت خدا ترجیح ندهد.
آیتالله جاودان
حاج میــرزا اسماعیل دولابـی :
امام زمـان ارواحنا فداه گم و غایـب نشده است ما گم شدیم
و محجوب گشته ایم. امام غایب نیست ،
تو نمی بینـی آقا را ، او حاضــر است.
چشمت رو که اسیـر دنیا شده اگر از دنیا دست بـردارد، آقا را می بینــد.
تو بین منتظران هم عزیز من ، چه غریبی
عجیب تر ، که چه آسان نبودنت شده عادت
چه بیخیال نشستیم ، نه کوششی نه وفایی
فقط نشسته و گفتیم ؛ خدا کند که بیایی..
عـالــم بـه پــایِ تــو ای جــان نـمــی رسـد
در آن زمــان کـه نـظــر بـر دلــی کـنــی . . .
+دل گـرفـتــه اسـتــــ و او طـلــبـــ کـنــد نـگــاهِ تـو
اولین عامل بهم ریختگی حضور قلب چشم ماست.
چشمی که همه چیز را می بیند.
علی (ع) میفرماید: مَثَل نماز، مثل حمامِ در خانه است.
اگر آدمی در شبانه روز، پنج مرتبه حمام برود و باز آلوده به کثافت باشد، حمام نرفته است،
معراج نبوده است و نماز او صادقانه نبوده است.
اگر کلمة « إِیّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیّاکَ نَسْتَعینُ » را یک مرتبه صادقانه بگوییم،
موحد و خداپرست هستیم و اگر کسی خداپرست شد، طهارت از شرک پیدا میکند.
منتها متوجه هستیم که داریم دروغ میگوییم و دروغ بافی میکنیم.