پیش ازآنی که عزادار مُحرم باشی
خاک ازحُرمت شش گوشه او حُرمت یافت
منزلت نیست ترا بی مدد مهرحسین (ع)
گرچه نیکوست به اندوه و غمش ناله زدن
همره زمزم اشکی که ترا بخشیدند
می توان مُحرم بیت لله اعظم باشی
به همان دست وسروسینه مجروح قسم
موّاج می شویم و به دریا نمی رسیم
پرواز می شویم و به بالا نمی رسیم
این بال ها شبیه وبالند، ابترند
وقتی به سیر عالم معنا نمی رسیم
این چشمهای خیس و تهی دست شاهدند
بی تو به جلوه زار تماشا نمی رسیم
تا بی کرانه های حضور خدائی ات
پر می کشیم روز و شب اما نمی رسیم
باشد اگر تمام جهان زیر پایمان
حتی به خاک پای تو آقا نمی رسیم
این حرفها نشانه‌ی تقصیر فهم ماست
حیران شدن میان صفات تو سهم ماست
دنیا تو را چگونه بفهمد؟ چه باوری!
از مرز عقل های زمینی فراتری
ماهی را، شوقی بَهرِ آب نیست
وقتی در آغوشِ بَحرِ عشق، آرمیده
دریا، دریا...اقیانوس، خشک شد
ولی ...اشک ها بر او
هرگز خشک نمی شود
که او "قتیل العبرات" است
أنا قتیل العبرة.لا یذکرنی مؤمن الا بکی...
من کشته اشـــکم؛ هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند مگر آن که
اشک چشمانش جاری می شود...
" قال ح س ی ن (ع) بحارالأنوار، ج 44، ص 279 "
چشم هایم از دلم رنجیده اند
هر چه را دل خواست ، آنها دیده اند
در عوض یک کار مشکل خواستند
دیدن موعود از دل خواستند
چون نباشد دل پی دریای نور
بسته باشد دیده هنگام ظهور
مهدیا ، دل را خودت یاری بده
چشم هایم را تو دلداری بده
کلید نزدیک شدن به خدا تقواست. پرهیز از گناه است.
حتی نیت گناه هم اثر می‌کند. اما چه چیزی باعث دوری از خدا می‌شود.
غفلت، غضب از ذکر خدا ما را از خدا دور می‌کند.
کسی که از یاد خدا اعراض کند، دنیایش تلخ است.
قرآن در این باره می‌فرماید:
«کسی که عمل صالح به جا بیاورد، مرد یا زن،
ما به او حیات خوش، حیات طیبه، زندگانی شیرین اعطا می‌کنیم.»
اگر بفرمایید چرا به آن حضرت دسترس نداریم،
سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی
به چشم کاسه ی خون و به شال ماتم مـهـدی
سـلام من بــه مـحـرم بـه کـربـلا و جـلالــش
به لحظه های پـر از حزن غرق درد و ملالش
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه حـال خستـه زیـنـب
بـه بــی نـهــایــت داغ دل شـکــستــه زیـنـب
سلام من به محرم به دست و مشک ابوالفضل
بـه نـا امیـدی سقـا بـه سـوز اشـک ابوالفضل
سلام من بـه محرم بـه زنگ مـحـمـل زیـنـب
بــه پـاره پـاره تــن بــی سـر مـقـابـل زیـنـب
سلام من به محـرم به شـور و حـال عیـانـش
سلام من به حسـیـن و به اشک سینه زنـانش
الهی، بسیار کسانی دعوی بندگی کرده اند و دم از ترک دنیا زده اند،
تا دنیا بدیشان روی آورد جز وی همه را پشت پا زده اند،
این بنده در معرض امتحان در نیامده شرمسار است؛
به حقّ خودت ثَبِّت قَلبِی عَلَی دِینِک.
اهل معنایی از قول آیت الله بهجت (رحمه الله) میفرمود:
در مجالس روضه که هستید،
وقتی برای شما چایی می آورند،
آن چایی را هم به نیت دفع اخلاق رذیله خود بنوشید . . . .
گفتم کلید قفل شهادت شکسته است!
یا اندر این زمانه، در باغ بسته است؟
خندید و گفت: ساده نباش ای قفس پرست!
در بسته نیست بال و پر ما شکسته است!
