خدای خوبی داریم . . .
آنقدر خوب که با هر مقدار بار سنگین گناه ،
اگر پشیمان شویم و توبه کنیم باز هم مهربانانه ما را می بخشد . . .
و آنقدر بخشنده است که باز فرصت جبران را در اختیارمان می گذارد . . .
آری خدای خوبی داریم ...
خدایی که مشتاقانه ما را می نگرد ،
با چنین خدای بخشنده و مهربانی ؛
ناامیدی از درگاهش معنایی ندارد . . .
آقا اجازه! خسته ام از این همه فریب،
از های و هوی مردم این شهر نا نجیب.
آقا اجازه! پنجره ها سنگ گشته اند،
دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب.
آقا اجازه! باز به من طعنه می زنند
عاشق ندیده های پر از نفرت رقیب.
آقا اجازه! «گندم» و حوا بهانه بود،
آدم نمی شویم! بیا: ماجرای سیب!
باشد! سکوت می کنم اما خودت ببین..!
آقا اجازه! منتظرند اینهمه غریب....
اولین عملی که باعث خوب شدن کار و بار انسان می شود،
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
کسى که از حق دَم مى زند با سه ویژگى شناخته مى شود:
ببینید دوستانش چه کسانى هستند؟
نمازش چگونه است؟
و در چه وقت آن را مى خواند؟
محاسن، ج 1، ص 396، ح 885
هر چه قدر از چشم مراقبت بیشتری انجام شود، نماز درست تر می گردد.
اگر نمازی بخوانیم که هیچ چیز از دنیا در ذهن نگذرد تمام گناهان پاک می شود.
کسی که چشم و گوش و زبان در اختیارش باشد می تواند ذهن خود را کنترل کند.
پیامبر(ص)می فرمایند:ذهن آدم مانند پر است(اندک نسیمی می تواند پر را جابه جا کند)
اگر نماز درست شد، در برابر تمام گناهان مقاوم خواهیم شد .
آیت الله جاودان
اگر انسان با هر شیئی اُنس پیدا کند، به آن تعلّق قلبی پیدا میکند
و هر چه اُنس بیشتر شود، تعلّق شدّت پیدا میکند.
کسانی که با دنیا اُنس دارند، تعلّقات قلبیشان نسبت به دنیا شدید است؛
لذا هنگام عبور از این نشئه به نشئه دیگر سختیهای بسیاری را تحمّل میکنند.
اگر انسان این آثار سوء را در نظر بگیرد، در درون خود از دنیا جدا شده
و به کفاف و آنچه که دارد اکتفا کرده و از آن لذّت میبرد.
آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی
پادشاهی به شکار می رفت و سگی به همراه داشت که در گردنش طنابی انداخته بود.
در گورستان دیوانه ای دید، به وزیر خود گفت: با این دیوانه مزاحی می کنم.
وزیر گفت: مبادا بی ادبی کند؟
پادشاه گفت: عیبی ندارد پس رو به دیوانه کرد و گفت: ای دیوانه! این سگ بهتر است یا تو؟
دیوانه گفت: سگ هرگز از خدا نافرمانی نمی کند.
پس اگر من و تو از خدا اطاعت کردیم، از این سگ بهتریم
و اگر نافرمانی کردیم، این سگ بر من وتو شَرَف دارد
خلاصه حدیقه (برگزیده حدیقة الحقیقة)، ص67
گویند حارث محاسبی چهل سال روز و شب تکیه بر دیوار نزد و جز به دو زانو ننشست.
از وی پرسیدند: خود را رنجه چرا می داری؟
گفت: شرم دارم که اندر مشاهدت حق جز بنده وار بنشینم.
کشف المحجوب، ص492
