به محضر خداوند قلب سالم بیاورید

شخصی نقل می کرد: مرحوم آیت الله العظمی اراکی مجلس روضه ای داشت. جوانی در آن مجلس جلو آمد و عرض کرد: سلام علیکم آقا، ( با اهل دل بنشین، با اهل حال نشستن انسان را متحوّل می کند. اصلاً خبردار نمی شوی ولی با نگاه آنها کارها حل می شود) بعد ادامه داد: آقا جان به من یک نصیحت و موعظه ای بکنید. آقا فرمود: شغلت چیست؟ آن شخص جواب داد: 

شغلم نجّاری است. آقا فرمود: برو برای قلبت درب بساز و آن درب را بسوی حقیقت عالم باز کن. آن جوان هم از این موعظه زیبا تشکر کرد. سپس خطیبی بالای منبر رفت و جمله ای گفت که غوغایی بر پا کرد؛ گفت: آقا ما که دل نداریم، قلب نداریم؛ چون گناه آن را ویران کرده است و طوفان نفس آن را به خرابه تبدیل کرده است؛ دیگر قلبی نمانده است. اول باید ساختمانی باشد تا برای آن دری ساخته شود، اما قلبی نمانده است. انسان باید به فکر خودش باشد. قلبی که هر روز شهوت آن را اینطرف و آن طرف کند، هوای نفس آن را به این طرف و آن طرف بکشاند؛ آن قلب دیگر نمی تواند مرکز تجلّی حق و توحید باشد. باید این قلب را تطهیر کنی. لذا قرآن میفرماید: به محضر خداوند قلب سالم بیاورید 
« بِقَلْبٍ سَلِیمٍ »_{( سوره صافات آیه 84)(سوره شعراء آیه 89)؛} 

_{" استاد فروغی "}