راستى اگر انسان بداند و بفهمد
که همه ى روزى ها و معیشت ها از یک جاست،
چه قدر همّ و غمش کم مى شود!
پدرى به پسر خود مى گفت:
غصّه روزى را نخور. خداوند به مورچه با آن ریزى و کوچکى روزى مى رساند
و هیچگاه روزى آن قطع نمى شود،
آیا می شود انسان با این بزرگى و اهمیّت را فراموش کند و از او غافل باشد؟!
" آیت الله بهجت "
