به ریشش چکار دارى!؟

از قول یکى از شاگردان شیخ رجبعلی خیاط نقل شده
شبى وارد جلسه شدم قدرى دیر شده بود و شیخ مشغول خواندن دعا بود. 
چشمم به یکى از افراد جلسه افتاد که ریشش را تراشیده
در دلم ناراحت شدم و پیش خود اعتراض کردم که این شخص چرا ریشش را تراشیده است؟
ناگهان جناب شیخ که پشت به من بود و رو به قبله دعا را متوقف کرد و گفت: " به ریشش چکار دارى!؟ ببین اعمالش چطور است.
شاید یک حسنى داشته باشد که تو ندارى"

ذکر سکوت

بزرگی را گفتند: ذکری عنایت فرمایید؛

فرمود:«به ذکر شریف سکوت مشغول باشید! »

آماده سفر

جمعی از یکی از اولیاء خدا درخواست نصیحت کردند.

فرمود:« هر کدامتان می داند کی می میرد دستش را بالا برد!» 
کسی دست بالا نبرد. 
سپس فرمود:« هر که برای مرگ کاملاً آماده است دست بالا گیرد!»
باز هم کسی نبود. فرمود:
« در حیرتم از گروهی که نه وقت رفتنشان را می دانند و نه آماده ی سفرند!!!»

به حقیقت برو و به خدا بگو: آمدم ٬

به حقیقت برو و به خدا بگو: آمدم ٬

اگر گفتند : اینجا چرا آمدی ؟ بگو به کجا روم و به کدام در رو کنم؟

اگر گفتند: تا بحال کجا بودی؟ بگو راه گم کرده بودم.

اگر گفتند: برونش کنید بگو:

نمی روم ز دیار شما به کشور دیگر / برون کنید از این در در آیم از در دیگر

"علامه حسن زاده آملی "

برو و به خدا بگو: آمدم ٬

به حقیقت برو و به خدا بگو: آمدم ٬

اگر گفتند:چی آوردی؟ بگو

اولاً دل شکسته که از شما نقل است:

در کوی ما شکسته دلی میخرند و بس

بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است

و ثانیاً:

جز نداری نبود مایه دارائی من

طمع بخششم از درگه سلطان من است

و ثالثا:

خدا و اهل بیت هی ناز ما را می کشند

نگاه کنید که وضع چطور است،
ما ناز می کنیم و خدا و اهل بیت هی ناز ما را می کشند، 
در حالی که حق این است که بالعکس باشد و ایشان ناز کنند و ما ناز آنها را بکشیم!

"حاج اسماعیل دولابی"