وَ أَنَا، یَا إِلَهِی، عَبْدُکَ الّذِی أَمَرْتَهُ بِالدّعَاءِ فَقَالَ لَبّیْکَ وَ سَعْدَیْکَ،
و من اى معبود من، آن بنده توأم که چون او را به دعا فرمان دادى، گفت: لبیک؛ و سعدیک
هَا أَنَا ذَا، یَا رَبّ، مَطْرُوحٌ بَیْنَ یَدَیْکَ.
اینک منم اى پروردگار من که در پیشگاهت به خاک افتادهام
أَنَا الّذِی أَوْقَرَتِ الْخَطَایَا ظَهْرَهُ،
منم که بار خطاها پشتم را گران کرده،
وَ أَنَا الّذِی أَفْنَتِ الذّنُوبُ عُمُرَهُ،
و منم که گناهان عمر مرا بسر برده
وَ أَنَا الّذِی بِجَهْلِهِ عَصَاکَ،
و منم که از سر نادانى ترا عصیان کردم
وَ لَمْ تَکُنْ أَهْلًا مِنْهُ لِذَاکَ.
در حالی که تو سزاوار عصیان من نبوده اى
