خدا میداند این توسلات (به ائمه اطهار «ع») برای انسان چه میکند.
این توسل برای انسان یک ارتباط است.
چهطور وقتی یک لامپ را به الکتریسیته متصل میکنیم، نور میدهد.
انسان اگر به اینها متوسل شود، اسباب وصل میشود.
این توسل، یاد معشوقِ معشوق افتادن است.
چون این بزرگواران عاشق خداوند بودند و خدا نیز عاشق آنها بود.
انسان وقتی به آنها متصل شود، انگار به خدا متصل شده است.
این توسلات انسان را خدایی میکند.
چه طور امکان داره؟
با توجه به اینکه تمام انبیا جانشینی واسه خودشون معرفی کردن
حتی حضرت موسی برای 40 روز غیبتش، برادرش رو به عنوان جانشین برگزید
چه طور پیامبر ما غافل از این مطلب بود!
امام صادق (ع) فرمود:
أَلْعَجَبُ یَا حَفْصَ لِمَا لَقِیَ عَلِیِ بْنَ أَبیطالب ! أَنَّهُ کَانَ لَهُ عَشْرَةَ آلاف
شَاهِداً لَمْ یَقْدِرْ عَلى أَخْذِ حَقِّهِ وَ الرَّجُلُ یَأْخُذُ حَقَّهُ بِشَاهِدَینِ
ای حفص! شگفتا از آنچه علی بن ابی طالب(ع) با آن مواجه شد!
او با دهها هزار شاهد و گواه (در روز غدیر) نتوانست حق خود را بگیرد
در حالی که شخص با دو شاهد حق خود را می گیرد.
مقام مراقبه این است که بدانیم در حضور و محضر کسی هستیم
که حتی نسبت به خطورات و تصورات ذهنی ما هم آگاه است.
شخصی سؤالکرد: یابنرسولالله! معنای آیهی﴿علیمٌ بذات الصدور﴾ چیست؟
حضرت فرمود: یعنی تصوراتی که در ذهن شما پیدا میشود،
خیال معصیت که میکنید، همهی اینها در حضور و محضر پروردگار است.
یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشی شاید که نگاهی کند آگاه نباشی
ای دل اگر نخواندت ره نبری به کوی او
بی قدمش کجا توان ره ببری به سوی او
گر نروی به سوی او... راست بگو... کجــا روی؟
هـــر طــرفی که بنگــری ملک وی است و کوی او...
اَللّهُمَّ ما اَخافُ فَاکْفِنى، وَما اَحْذَرُ فَقِنى، وَ فى نَفْسى وَ دینى فَاحْرُسْنى
خدایا از آنچه مى ترسم کفایتم کن
و از آنچه برحذرم، نگاهم دار
و خودم و دینم را حفظ کن
از خدا پروا کنید
تـــا
پـَـــــــــر وا کنید ...
*-:¦:-*شهید والا مقام مصطفی چمران *-:¦:-*
بار خدایا،
یکی از صوفی ها گفته اگر از من بپرسند
چه چیزی از نظر تو شگفت آور تر است ؟
در پاسخ می گویم دل خداشناس معصیت کار.
کشکول شیخ بهایی جلد 1 صفحه 21
شبی ساکت و دلگیر ،
خودم بودم و قلبی که به غم بسته به زنجیر ،
و نزدیک اذان بود که پیچید به آفاق همه نغمه ی تکبیر ،
نوشتن که هنگام اذان دست به دامان خدا باش ،
و مشغول دعا باش ، که باز است به درگاه الهی
در رحمت و آن لحظه بود لحظه شیرین اجابت ،
شدم غرق عبادت ، دوچشمم همه اش اشک شد
و روی لبانم همه سوگند ،
که یا رب تو رهایم کن از این دم ،
و گفتم به خدا بین دعایم ،
که دل تنگ اذان حرم کرببلایم ....
