روح من

چه شیب و نشیبی در توست

روح من...

 گاه چنان بلندایی داری

که یک سر می رسی به اوج

و گاه حقارتی چنان...!

آن چنان که می ترسانیم از آن همه انسان نبودنم ...

چه تناقضی دارد این عروج و هبوط تو...

عروجی که قریب است به خدایت

و هبوطی که غریب است حتی برای خودت !

 و او

خدای تو...

همیشه

چه بزرگوارانه همراهت است

در این مکرر پر تلاطم...

چه صبری دارد بر آشفتگی هایت

و چه بی صبر است بر بازگشتت...

چه رحمی دارد بر تو خداوندگار رحیمت

روح من...