ادب قلب
پنجشنبه, ۶ تیر ۱۳۹۲، ۱۰:۳۶ ق.ظ
کار دل دلبستگی است.میگویند: این ظرف که مظروفش باید حبّ الهی باشد،
اگر
حبّ غیر خدا در آن جایگزین شود، بیادب است.
آنچه که متناسب با آن ظرف بود و
باید در آن راه، که مورد رضای الهی بود، مصرف میشد،
این بود که حبّ خدا
در این ظرف میآمد و جایگزین میشد نه حبّ غیر خدا.
لذا این مطلبی که در
روایات هست که قلب خود را ادب کن
و اینکه میگویند: ادب قلب به تطهیرش است،
یعنی پاک کردن قلب از حبّ به غیر خدا. به این میگویند: ادب قلب.
دلی که به غیر خدا تعلّق پیدا کند، هرزه و بیادب است!
دلی
که هر روز و هر آن، به چیزی غیر خدا تعلّق پیدا کند، قلبی هرزه و بی ادب
است
و این هرزه گری قلب است. دلی که در دلبستگی به خدا، راسخ و پابرجا است
و
غیر حبّ به خدا را در خود راه نمیدهد،این دل و قلب مؤدّب به ادب الهی
است.
آیتالله مجتبی تهرانی

۹۲/۰۴/۰۶