نماز جماعت
شیخ الرئیس ابوعلی سینا در نامه ای که برای ابوسعید ابوالخیر نوشت، پرسید:چه لزومی دارد که مردم در مسجد اجتماع کنند و نماز را به جماعت برگزار نمایند، با این که خداوند از رگ گردن به انسان نزدیک تر است، هر جا که باشی اگر رابطه ات را با خدا برقرار کنی نتیجه خواهی گرفت؟ ابوسعید پاسخ نامه بوعلی سینا را نوشت و در آن چنین مثال زد:
اگر چندین چراغ در یک جا روشن باشد و یکی از آنها خاموش شود، چراغ های دیگر روشن است و آن مکان تاریک نیست. ولی اگر هر یک از چراغ ها در یک اتاق در بسته روشن باشد همین که یکی از آنها خاموش شود آن اتاق در تاریکی فرو می رود. انسانها نیز همین گونه اند. بعضی از آنان گناهکارند و اگر در خانه به تنهایی نماز بخوانند، مانند همان چراع و لامپ خاموشند که نوری ندارد و نماز این دسته نیز تاثیر و فایده کمی دارد، بنابراین شاید از رحمت و برکات نور الهی نیز محروم بمانند، ولی اگر همین دسته در مسجد باشند و نماز را به جماعت برگزار کنند، شاید خداوند به خاطر حضور افرادی پاک و شایسته که همچون چراغ های فروزان وسیله نزول رحمت پروردگارند این دسته را نیز مشمول فیوضات و برکات خود قرار دهد.
