شرمندگی، نقطه‌ی بازگشت به سوی توست

معبودا!

معشوقا!

مهربانا!

چنان گرم در آغوشم گرفته‌ای که گویی من اصلاً گناه نکرده‌ام

و چنان پیش رویم نشسته‌ای که گویی بنده‌ای غیر از من نداری

از یک سو مبهوت میهمان‌نوازی کریمانه‌ات شده‌ام 

و از سوی دیگر شرمسار آلودگی‌ها و ناراستی‌های وجودم

چرا که این روح نامعطّر ناموزون، تناسبی با این میهمان‌خانه‌ی مصفّا ندارد

فقط می‌توانم بگویم: «خدایا! شرمنده‌ام»

ولی شرمندگی، نقطه‌ی بازگشت به سوی توست

تازه داستان عاشقی آغاز شده است ...