امام صادق (ع) فرمود:
أَلْعَجَبُ یَا حَفْصَ لِمَا لَقِیَ عَلِیِ بْنَ أَبیطالب ! أَنَّهُ کَانَ لَهُ عَشْرَةَ آلاف
شَاهِداً لَمْ یَقْدِرْ عَلى أَخْذِ حَقِّهِ وَ الرَّجُلُ یَأْخُذُ حَقَّهُ بِشَاهِدَینِ
ای حفص! شگفتا از آنچه علی بن ابی طالب(ع) با آن مواجه شد!
او با دهها هزار شاهد و گواه (در روز غدیر) نتوانست حق خود را بگیرد
در حالی که شخص با دو شاهد حق خود را می گیرد.
از امام صادق علیه السلام درباره آیه "الذین هم علی صلاتهم دائمون" سوال کردند:
که چگونه آدمی می تواند دائم در نماز باشد ؟
آدمی کسب و کار و زندگی و خواب دارد ؛پس چگونه می تواند دائم در نماز باشد؟
امام علیه السلام در جواب فرمودند:
مراد کسانی است که در همه حال به یاد " او" هستند ،
پیوسته به یاد خداوند و وقف حق هستند ؛
حتی غذا که می خورند "عندالله" بنده اند ، چنین کسانی دائم در نمازند.
