قرآن ،کلام خدا

قرآن را بنوشید و جرعه جرعه سر بکشید؛

وقتی قرآن را می خوانید، [باید آیات آن را با لذّت] تناول کنید زیرا قرآن خوردنی است؛

[آیات] آن را مزمزه نکنید، با مزمزه کردن غذا معده آدم پر و شکمش سیر نمی شود

و آدم سیراب نمی شود. اگر در سفره غذا را مزمزه کنید ، آیا احساس سیری می کنید؟

آیا سیراب می شوید؟ گاهی بعضی ها در دوازده ماه سال یک آیه هم نمی خوانند...

 بعضی وقت ها اصلاً قلب انسان می ایستد که خدایا تو صحبت می کنی؟

الله اکبر! الله اکبر! الله با من سخن می گوید!

آدم اصلاً متحیر می ماند که من در مقابل عظمت این قرآن چه کنم؟! 

استاد فروغی

دولت آن است که بی خون دل آید به کنار

هنگامی که در نجف اشرف به درس و بحث اشتغال داشتم ،

یکی از روزها مرحوم میرزا علی قاضی به من برخورد کرد و بدون مقدمه گفت :

( اگر طالب دنیایی ، نماز شب بخوان و اگر طالب آخرتی ، نماز شب بخوان ! )

و همین دیدار و گفت و گوی کوتاه منشا آشنایی من با استاد شد .

به قول حافظ شیرازی : ( دولت آن است که بی خون دل آید به کنار )

قبل از آنکه به محضر وی بار یابم ، خود را از کتاب های فلسفی و معقول بی نیاز می دیدم و . . .

ولی پس از بهره مند شدن از فیوضات ربانی این استاد بزرگوار ،

یکباره احساس کردم که گویا تا کنون از حکمت و فلسفه چیزی عایدم نشده است

علامه طباطبایی

  

در سایه بندگی

" راه رسیدن به مقامات عالی انسانی در سایه بندگی است ،

انسان به میزانی که حرکتش الهی شود و خالص گردد، به خدا و اولیای او نزدیک می شود.

انسان باید از انبیا (ع) تبعیت کند و راه آنان را برود تا به کمالاتی که برای او آماده کرده اند، برسد.

جهان مملو از نعمت های الهی است . محرومیت ، از قصور و کوتاهی خودماست."

آیه الله العظمی بهاء الدینی (قدس سره)

مردی از تبار مردان خدا

او محسور و مجذوب و مدهوش خدا بود،حرمت حریم محبوب را خوب می‌ دانست

که لحظه لحظه‌اش، نفس نفس‌ اش و ضربان قلبش از او بود و به او و برای او؛

از همین رو بود که وقتی فردی آمده بود خدمتش به التماس و گریه که چه کنم آدم شوم؟

گفته بود: «کاری ندارد! هر چه خدا گفته بکن، بکن و هر چه گفته نکن، نکن».

آیت‌الله محمد جواد انصاری همدانی

پرهیز از گناه و لقمه حرام

«در وجود انسان یک منبع سرشار از نور و علم و معرفت است

که دسترسی به آن ممکن نیست؛ مگر با ریاضتی مشروع

که مهمترین آنها پرهیز از گناه و لقمه حرام است...»

آیت الله العظمی بهاء الدینی

زبان حال دنیا

ما خود نمی خواهیم بفهمیم و از موعظه‌های دنیا پند بگیریم ،

و گرنه دنیا دو زبانِ حال دارد؛ یک زبان دعوت است و یک زبان پند.

ما گوش خود را فقط برای آن‌چه مطابق هواهای نفسانی است ،

باز کرده‌ و خود را به نشنیدن پند ها زده ایم !

دنیا هم سبزه ‏زارش را به مانشان داد و هم قبر نزدیکان مان را ،

اما مهم این است که ما نمی خواهیم قبول کنیم که قبر و قیامتی هم هست

و نه تنها ماندنی نیستیم ، بلکه در آخر خواهیم رفت .

آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی

از خدا خیر بخواه

وقتی برای خودت دعا می‏‌کنی، از خدا خیر بخواه نه شرّ! نفع بخواه نه ضرر!

رفع ضرر بخواه نه جلب ضرر! «لا تَدعُوا عَلی اَنفُسِکُم اِلّا بِخَیر»؛

این تعبیر، استثنا از نفی است، یعنی بی ‌برو برگرد باید همین باشد،

«فَاِنَّ المَلائِکَه یؤَمِّنون عَلی ما یَقوُلوُن»؛ تا دعا می‏کنید، فرشتگان بلافاصله می‏گویند: آمّین!

فهمیدی چه‌کار کردی؟ آن‌ها می‏ گویند: آمّین! بعد هم تو پشیمان می‏ شوی!

یک لحظه غفلت

یک لحظه غفلت انسان را بیچاره می­کند.

همه آن کسانی که به بیراهه رفتند برای آن غفلت لحظه­ ای بود که یک لحظه غافل شدند.

یک موقعی انسان چشم باز می­کند و می­بیند که کار از کار گذشته است.

اگر خدا عنایت نکند و رحم نکند، این نفس انسان را به بدی ها می­ برد «إِلَّا ما رَحِمَ‏ رَبِّی‏»

آیت الله قرهی

« با خدا باش! »

به جویندگان آب حیات جمله کوتاهی را سفارش می کردند

که عصاره و چکیده و جان تمام اذکار و اوراد است و آن اینکه: « با خدا باش! »

هرگاه ذکری از او طلب می کردند می فرمود: « با خدا باش! »

و آنگاه که بر اصرار خود می افزودند، با نگاهی پرمعنا به آنها نگریسته می فرمودند:

« والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا ان الله لمع المحسنین »

آن کس که در محدوده بندگی ما بکوشد راه ارتقاء و صعود را بدو بنمایانیم.

استاد بهاءالدینی

لقای پروردگار

همه ی ما فانی میشویم، یا در راه خدا یا در راه دنیا.

خوشا به حال آنان که فنای در خدا می شوند، چون به لقای خدا میرسند،

و هرکس به لقای خدا رسید به بقای در خدا خواهد رسید.


استاد اخلاق شیخ علی اکبر تهرانی حفظه الله