بنده در جوانی با یکی از اولیاء خدا آشنا شدم که عملا شخص بی نظیر یا کم نظیر بود.
ایشان شش ماه شبانه روز با مرحوم نخودکی اصفهانی مصاحبت و معاشرت داشته است.
روزی از ایشان می پرسد:دلیل و رمز موفقیت شما در امر سلوک چه بود؟
جناب شیخ پاسخ می دهد:
«نورهایی را که از اعمال نیک بدست می آورم را خرج نمی کنم!»
یعنی با مراقبه و مواظبت، آنها را حفظ می کنم و با اعمال بد هدر نمی دهم!
فردی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم پرسید:
اگر شب قدر را دریابم از پروردگارم چه چیزى را بخواهم؟
فرمود: «عافیت را»
مستدرک الوسائل : ج 7 ص 458 ح 8654)
مرگ را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود.
وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود.
آمادگی موت خوب است، نه زود مردن.
بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پر ارزش خواهد بود.
ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ.
حضرت امیر (ع) فرمود: یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم.
آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.
مرحوم دولابی
دل های مؤمنین که به هم وصل میشود، آب کُر است.
وقتی به علــی علیه السّلام متّصل شد، به دریا وصل شده است...
شخصِ تنها ، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می شود ،
ولی آب کُر نه تنها نجس نمی شود ، بلکه متنجس را هم پاک می کند."
مرحوم دولابی
«از کارهایى که (بنده) مى تواند به وسیله آن تمام سعى خود را در این شب به کار گیرد،
این است که در طول سال براى این شب آماده شده و مقدمات عبادت را فراهم کند.
مثلا مکان و لباس مناسب و عطر و صدقه اى را تهیه و مضامین لطیفى را براى مناجات با
پروردگار و کلمات برانگیزنده اى را در خطاب (به) آقایان و نگهبانان و حامیانش (اهل بیت ع)
انتخاب کند و میهمانان مخصوصى را که مناسب با این شب مى باشند
و چند فقیر را براى صدقه دادن در نظر بگیرد.»
آیت الله ملکی تبریزی (ره)
«ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ معنایش درست بر جای خود است،
دنیا مزرعه آخرت است. سرای کار تلاش و سعی و عمل است
و در همه کتابهای آسمانی تأکید شده است که برای انسان چیزی جز عمل نیست
و عمل خود را در آحرت خواهد دید.
این اعمال ماست که بسوی ما بر می گردد .(إِنَّمَا هِی أَعْمَالُکُمْ تُرَدُّ إِلَیکُم).
پس باید با عمل آن هم عمل خالصانه ای که بفهمیم مقبول خداست آخرتمان را آباد کنیم .
چه ملاک ساده ای برای فهم مقبولیت اعمال بهتر از این که خودمان قبولش داریم؟
خودمان محاسبه کننده اعمالمان هستیم و خواهیم بود(کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا)
پس از التماس دعایی که ما را از عمل غافل کند بپرهیزیم.
مرحوم دولابی
کی بود در راه عشق آسودگی؟
سربه سر درد است و خون آلودگی
تا نسازی برخود آسایش حرام
کی توانی زد به راه عشـــــــــق، گام؟!!!
"شیخ بهایی"
محتاج سفره ات همه حتی کریم ها خوردند دانه از کرمت یا کریم ها
شیطان، وقتی که اتّفاقی می‌‌افتد، در انسان سرخوردگی درست می‌‌کند.
بخصوص شیطان مقیّد است که در دعا سرخوردگی ایجاد کند،
برای اینکه می‌‌خواهد رابطه‌‌ات را و آن امیّدی که به خدا بستی قطع کند.
در باب دعا هیچ وقت نگذارید که این سنخ افکار شیطانی شما را احاطه کند
و شما را از دعا باز بدارد؛بخصوص اوقاتی که درآن وعده داده شده که دعا مستجاب میشود.
اگر این مواقع از دست برود، دیگر باز نمی‌‌گردد. حواستان جمع باشد!
هم از آن طرف متوجّه بالا باش، به این معنا که خداوند خسته نمی‌‌شود
و برعکس لذّت هم می‌‌برد و از این طرف هم شیطان را مواظب باش،
که شیطان تو را خسته نکند. خدا خسته نمی‌‌شود، بلکه شیطان تو را خسته می‌‌کند.
دقّت کنید! شیطان شما را از نظر دعا کردن خسته می‌‌کند.
در این هم شبهه‌‌ای نیست که وقتی از او می‌‌خواهم،او اگر مصلحت باشد به موقع می‌‌دهد.
آیت الله آقا مجتبی تهرانی
